Bambi

We hadden een nieuw hondje op het terrein lopen. Normaal gesproken duldt Jaloezie geen andere honden naast zich, behalve Ratje en Prinses dan.
In het begin waren we bang dat Jaloezie het hondje dood zou bijten, maar hij heeft het alleen maar even lopen opjagen, daarna liet hij het met rust.
Het hondje leek nog maar een puppy, was ook erg speels. Het jatte al onze kleren en slippers.
Het was ook erg bang. Het heeft lang geduurd voordat het dichterbij durfde te komen.
Je hoefde maar even te bewegen en het sprong alweer weg.

Het leek ja net een hertje. Ik vond het precies Bambi, ook de manier van lopen, het schichtige gedrag, het snuitje… Sindsdien heet het hondje ook echt Bambi, haha!
Laatst had Bambi weer een slipper gejat, dus ik pak die slipper af en wil het terugbrengen naar Annemarie, een vrouw die ook even op Saron woont.
Maar de slipper is niet van haar.
Ze verteld ook even tussen neus en lippen door dat Bambi de volgende dag naar een echtpaar wordt gebracht, dat voor hem wil zorgen. WAT!!
Hij loopt er misschien een maand, maar hoort al wel een beetje bij de waakhonden hier.
En hij durft nu eindelijk aan me te snuffelen als ik heel stil zit, zo dichtbij durfde hij eerst nooit! En dan gaat hij weer weg…
Eigenlijk is het ook wel beter, want Jaloezie jat al het eten voor zijn neus weg. Als we bijvoorbeeld Prinses (magere hond) bij willen voeren, moeten we eerst wat eten aan Jaloezie geven om hem af te leiden.
Bovendien wil Theo echt niet voor Bambi zorgen, het heeft al twee slippers van hem kapot gebeten. En zo ruim bij kas zitten ze ook weer niet.

Dan verteld ze ook dat Prinses over twee weken waarschijnlijk weer puppy’s heeft. Ik vond al dat ze steeds dikker werd, maar weet ik veel, ik heb de ballen verstand van honden…

Ik ga nog even naar Theo en Marcha om te vragen of de slipper van hen is. Marcha slaapt al maar Theo is nog wakker. Ik blijf nog heel lang praten met Theo.
Als ik terugloop naar de SPHers zit de deur al op slot, iedereen ligt op bed.
Ik pak mijn schoenen (die hebben ze al buiten gezet :)) en loop naar mijn eigen huisje.
Daar zit Gerdiene haar tanden al te poetsen.
Ik vraag haar of ze mijn sleutels heeft, want zij heeft ze het laatst gehad. “Sleutels? Ehm…”
Blijkbaar had ze de sleutels automatisch meegenomen naar de SPHers en daar in huis neergelegd. Dat nu op slot zit.
Dus ik bel Jolanda die verbaast opneemt. Ze zoekt even en geeft even later de sleutels door het raam aan mij.
Kon ik ook eindelijk mijn nest in!

Bigi brasa Laura