Spanning en sensatie: ratten in Suriname!

Hey Bakra’s,
Dit keer een wat langer stukje! Ik typ liever kleine stukjes maar voor deze ene keer…

In Suriname heb je verschillende soorten ratten. De eerste soort is de huisrat, deze is te vinden in je eigen huis. Meestal verstopt hij zich, soms zie je hem rennen.
Deze rat veroorzaakt de meest eigenaardige reacties bij je huisgenoten: ze gaan op de stoel staan en kramen de raarste liedjes uit (als in: rat, blijf waar je zit en verroer je niet hou je adem in en stik!).
Marcha (vrouw van de terreinbeheerder) had mega lol, ze klapte steeds in haar handen waardoor Johanneke weer erg schrok, waarna Marcha weer dubbel lag van het lachen!
Maar, ze heeft wel Theo (haar man) gevraagd om er iets aan te doen.

Eigenlijk is het de schuld van Gerdiene die hem het eerste zag (dinsdagavond), anders hadden we hem misschien nooit opgemerkt.
Woensdagmorgen hadden we heldhaftig met onze blote voeten gedoucht (hij zat namelijk ook in de douche). Daarna zaten we (met een bibberend huisgenootje) aan tafel.
Opeens zagen we weer iets voorbij flitsen.
Het was even stil, tot Gerdiene onze gedachten uitsprak: “Ik dacht serieus dat ik iets zag lopen”.
Ik knipperde met mijn ogen en zag ineens Johanneke boven me uittorenen.
Ze riepen dat ik moest kijken waar de rat was, aangezien ik hem als enige niet eng vind, maar ik had eerst wat belangrijkers te doen: m’n fototoestel pakken want ik wilde perse een foto van Johanneke op de stoel.
Daarna heb ik de rat opgezocht, hij zat in een keukenkastje. Hij is niet groot, ik heb er meteen een foto van gemaakt.

De tweede soort zijn de jatratten, een niet zeldzaam soort in Paramaribo. Die slaat vooral toe op blanke toeristen. Ik ging diezelfde woensdag met Johanneke en Gerdiene naar de stad. We stapten uit de bus in de Saramaccastraat (voor Geke en Gerda, dan kan je het voor je zien) en liepen met de bocht mee naar de Dr. Sophie Redmondstraat. Vlak na de bocht, op een stoepje voor de winkel, stonden twee mannen een beetje verdacht te doen. Gerdiene en Johanneke liepen voor mij. Toen kwam er een man tussen ons in staan. Hij bukte zich, bij wijze van ‘veters vastmaken’ maar dat was een afleidingsmanouvre. Zo kon hij mij tegenhouden. Ik wilde langs hem heen gaan maar hij ging gewoon mee opzij.
Toen hoorde ik het klitteband van mijn tas en was mijn telefoon weg! We zijn naar de stichting gelopen (waar we een afspraak hadden, die zit in dezelfde straat) waar ik mijn vader heb gebeld, kon hij mijn telefoon blokkeren.
Daarna heb ik aangifte gedaan bij de politie. Dat is op zich al een hele belevenis (gaaap) je zit daar anderhalf uur voor zo’n agentje die net doet alsof hij hard aan het werk is (wel leuk agentje trouwens) waarna de commandant alles nog een keer langsgaat om het te controleren.
We hebben onze dag niet vandaag!

Als laatste hebben we ratje, een heel ander soort. Ratje is onze waakhond (haha, hij is de enige die niet overdag aan de ketting ligt hier). Samen met Jaloezie en Prinses bewaakt hij ons terrein. Overdag liggen die laatste twee aan de ketting, vooral Jaloezie want die is vals.
Als die in Nederland had gewoond was hij allang afgemaakt (volgens een oud-Saron-bewoner). Om een uurtje of half 10 ’s avonds gaan de honden los.

In het begin zag ik dat helemaal niet zitten (you know me, de hondenliefhebber ).Ik zag echt twee van die kwijlende bulldogs voor me, maar dat viel weer mee. Jaloezie lijkt op Rakker, de hond van v.d. Dool (voor de Enschedeërs) maar dan twee werelden van verschil. Qua valsheid dan. Als je ’s avonds uitgaat is het altijd de vraag of Jaloezie je wel weer toelaat op het terrein. Hij valt namelijk indringers aan!
Als wij ’s avonds nog even naar de overkant gaan (naar het SPH huis) dan brengen de honden je veilig van deur tot deur. Ondertussen blaffen ze als een gek, om alle indringers buiten te houden. Het zijn echte waakhonden dus!

Vrijdag gaan we naar white beach om te zonnen en te zwemmen. Ik ben benieuwd! Ik probeer na dat telefoon incident nog wel te genieten van Suriname. Ik vind serieus de mannen hier enger dan alle insecten en ratten bij elkaar, die doen me tenminste niks!
Ik heb al allerlei soorten opmerkingen naar mijn hoofd gekregen, de ene nog seksistischer dan de ander. Niet voor herhaling vatbaar…
Ik hoop dat we verder geen rare dingen meer meemaken, anders lees je ze wel hier op de site!

Bigi brasa Laura

Ps. Je kan me dus niet meer bellen op mn mobiel…