We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar…

Ik ben weer een beetje schoenloos… Nou ja, ik heb er nog wel twee maar die ene witte die overal bij passen, uitgerekend die, zijn niet meer bruikbaar, en dat ging zo:
Bij de savanne rally crossing (van vorige week), na de kaaimannenjacht, als we bijna de jungle weer uit gaan, moeten we opeens heel erg plassen. Met zijn vijven zoeken we een plekje op (het is toch donker, dus gewoon tegenover elkaar :) ). Ik wil opzij stappen, ineens met mijn schoen in de modder.
Later loop ik terug met mijn schoen, om hem in het water te wassen. Een gids loopt nog even met me mee. Dan zegt hij: De kaaiman komt naar ons toe, want hij denkt dat de beweging van jouw schoen in het water een vis is. We konden alleen niet op hem wachten want de rest was de jungle alweer in, dus toen gingen we de rest maar achterna.
Ik gooi mijn schoenen in de laadbak van de terreinwagen en spring er zelf naast.
Als we weer bij het kamp aankomen pak ik mijn schoenen weer. Ik voel even en denk: wat zit er nu voor blaadje in mijn schoen? En gooi het ‘blaadje’ vervolgens weg, in de het donker, de auto uit. Blijkt het mijn schoenzool te zijn.
En ik zet deze domme actie ook nog op Internet. Anyway, ik heb maar even slippers aangeschaft deze week. Ik loop echt nooit op slippers. Maar ze passen wel goed onder mijn nieuwe kerstkleren :) .

Tot zover een inhoudsloos stukje. De komende weken gaan we knallen met de scriptie. We zijn al een heel eind. Ik ben bezig met de verantwoording van de LILO lessen. Als ik eenmaal weet wat ik moet doen en hoe, dan rolt er een heleboel uit. Dat had ik in het begin niet echt, ik wist niet zo goed waar ik moest beginnen.
Johanneke’s laptop heeft het een paar weken geleden begeven. Die is nu dood. Nu hebben haar ouders geregeld dat er een nieuwe laptop komt! Dus kunnen we weer met twee laptops werken, dat is wel errug fijn zo de laatste knalweken.
Nou hadden we net dat nieuws gehoord, besluit de USB van Johanneke het niet meer te doen.
Daar staan dus ook alle documenten op. Gelukkig ben ik van de back-ups dus we hebben alles nog wel, maar het is wel balen.

Ik ben benieuwd wat er nog meer kapot gaat! Ik had ook weer zoiets stoms: ik snapte nooit waarom mijn beeldscherm het ineens niet meer deed. Maar ik ben te eigenwijs om het mijn vader te vragen dus heb ik het maar even zo gelaten. Ik zat eens wat te prutsen aan de zijkant van het beeldscherm, een paar weken later, ontdek ik dat er een draaischijfje zit waarmee de belichting verandert, dus had ik ineens weer beeld! Hetzelfde bij het geluid, heeft het ook lang niet gedaan, maar daar zat dus een draaiknopje aan de zijkant van het toetsenbord.
En ik heb heel lang een klein beeldscherm gehad, maar die heeft Marike weer groot gemaakt via de beeldscherminstellingen. Daar heb ik ook nog aan lopen prutsen, maar ik durfde niet goed die pixels te veranderen. Maar dat moest dus wel.
Johanneke ziet het zo gebeuren dat haar camera kapot gaat als ze naar Palumeu op trip gaat.

We hebben een heleboel feesten gehad de afgelopen dagen: donderdag was de verjaardag van Elisabeth, zaterdag naar de Hermitage mall (een ‘westers’ winkelcentrum)geweest, met Marike, zondag de verjaardag van Anne en Elisabeth gevierd, daarna de bonte avond, maandag kerst, met een kerstdiner: iedereen nam wat mee. Marike en ik hebben een tonijnsalade gemaakt. Maandag was Anne ook officieel jarig (kerstkindje!). Dinsdag waren de feesterijen even over, maar met owruyari begint het weer opnieuw!

Bigi brasa Laura